Something like home

Eindelijk. Ze waren dan toch in Tortuga aangekomen. Zowel Elena als Elizabeth waren blij dat ze uiteindelijk bij hun eindbestemming waren gearriveerd. Maar dit hoefde niet het einde te betekenen van hun vriendschap die ze onder weg hadden opgebouwd. Nee, het was niet nodig dat ze nu allebei hun eigen weg op gingen. Elizabeth was iemand geworden waar ze op kon rekenen. Ook al heeft ze nog in port royal gewoond, ze is een vriendin. En je mag niemand veroordelen over hun verleden. Dat wist Elena maar als de beste. Toen Elena vroeg of Elizabeth mee wou om nog iets te gaan drinken leek ze akkoord tegaan. Dus dat betekende dat Elizabeth Elena ook graag mag hebben, oftwel had ze ook gewoon dorst. Elena kreeg een glimlachje op haar gezicht. "Kom, daar is er een kroeg." Het leek er nog redelijk goed uit te zien. Het gebouw tenminste. Toen ze zag dat Elizabeth haar volgde wandelde ze rustig binnen in de kroeg. Ze had met haar rechterhand haar zwaard vast die weggestoken was, maar je weet nooit wanneer je hem kan gebruiken in deze soort plaatsen, dus had ze haar hand al gewoon gelegd op haar zwaard. Zodat als er iemand ruzie zoekt ze hem direct kan uithalen. Natuurlijk zou ze hier niemand dooden. Nee, dit zwaard mocht alleen maar het bloed van de royal navy aan zich hebben. Dat was het enige wat echt belangrijk was. Ze kon ook moeilijk haar eigen soort beginnen aan te vallen.

Ze kijkt even om zich heen naar de dronken piraten en opgetute vrouwen die inmiddels ook lazarus waren geworden. Oud, maar vertrouwd. ''Kom, daar is er een kroeg.'' Ze kijkt naar de kroeg waar Elena op doelde en volgt Elena de kroeg in, blij om eindelijk een kans te kunnen hebben om te drinken en te zitten. En eerlijk gezegd was ze ook best nieuwsgierig naar Elena's verhaal, als ze dat zou willen vertellen tenminste. Ze heeft zich altijd afgevraagd waarom mensen piraten wilden worden, en aangezien haar verhaal nogal wat anders is dan andere wou ze het dolgraag wel is van iemand anders weten. Toen ze de kroeg binnenkwamen zag ze dat Elena haar hand op haar zwaard legde, en inplaats van het te wantrouwen volgde ze haar voorbeeld en legde haar hand ook op haar zwaard. Ze had net uren de kans gehad om haar te vermoorden zonder dat er iemand was en zonder dat iemand het wist,maar het was in Tortuga nou nooit echt veilig. Bovendien had ze nu simpelweg gewoon puur vertrouwen in Elena, al kende ze haar nog maar een paar uurtjes.

Pas toen ze zag dat alles veilig was liet ze haar hand zakken. Ze zag dat Elizabeth haar voorbeeld volgde.  Het was er druk en overal waren er dronken piraten te zien. Er waren zelfs flessen die door de kroeg vlogen en dan wat verder tegen de grond kapot kletsten. Typisch Tortuga dus. Elena wandelde rustig en kalm door de kroeg. Even keek ze achter haar om te kijken of Elizabeth haar volgde. Daarna ging ze op een barkruk gaan zitten en deed teken dat Elizabeth naast haar kon gaan zitten. Snel bestelde ze wat rum om te drinken. Ook voor Elizabeth bestelde ze wat rum. Ze vroeg niet wat ze moest hebben om te drinken maar besloot het voor haar. Ze dacht wel dat het goed ging zijn. Nu ze samen zitten in de kroeg moest er een gespreksonderwerp komen. Iets waar ze over konden praten. Elena besloot dan maar om als eerste te beginnen praten. Dus ze verbrook de stilte nadat ze wat gedronken had van haar rum die juist voor haar neus was voorgeschotelt. " Dus vertel eens waarom ben je een piraat geworden? Er moet toch ergens wel een verhaal achter zitten" Vroeg  Elena met een vriendelijke glimlach.

De vliegende flessen ontwijkend liep ze achter Elena aan naar de bar, dit keer blij dat ze heelhuids een paar stapjes door een kroeg kon zetten zonder een fles tegen haar hoofd aan te krijgen. Elena ging op een barkruk zitten en deed een teken dat ze naast haar kon zitten. Ze ging naast haar zitten en wachtte geduldig op de rum. Toen het voor haar stond dronk ze meteen wat slokken. ''Dus vertel eens waarom ben je een piraat geworden? Er moet toch ergens wel een verhaal achter zitten'' hoorde ze Elena vragen. Ze kijkt even opzij en zag een vriendelijke glimlach op haar gezicht waardoor ze automatisch terug glimlachde. Ze zette haar fles terug op de bar die inmiddels al voor een kwart leeg was. ''Toen ik nog heel jong was en mee ging op een schip van de Royal Navy was er een schip platgebrand met een jongetje overboord. Dat jongetje droeg een piraten medailler en die heb ik altijd gehouden zonder het aan iemand te vertellen en verder opgeborgen. Een nacht kreeg ik een droom over onze eerste ontmoeting en pakte ik het medailler en droeg hem onder mijn jurk die dag. Die dag werd James gepromoveerd naar commodore en had ik een korset aan, en uiteraard was het die dag ongelooflijk warm weer. James vroeg me ten huwelijk naast het water, toen ik flauwviel en erin valde. Een piraat heeft me gered, bedreigd, en daarna werd ik weer door andere piraten meegenomen die het medailler wilden. Ik had mijn achternaam veranderd in degene waarvan het medailler echt is, en kennelijk waren ze daar blij mee. Ik vaarde met hen mee naar Isla de Muerta om als bloedoffer te dienen, die nodig was om een vloek van hen op te heffen. Uiteindelijk ben ik wel gered door de piraat die me al eens eerder heeft gered, en de werkelijke eigenaar van het medailler. Helaas werden hen uiteindelijk allebei ten dood veroordeeld, en James was niet zo blij toen ik ertussen ging staan. Uiteindelijk hebben ik en Will - de eigenaar van het medailler - allebei gekozen voor piraterij.'' vertelt ze. Het kwam er allemaal zo gemakkelijk uit dat ze niet echt hoefde na te denken over wat ze zei. Sommige dingen waren daardoor misschien verwarrend, al leek alles haar sowieso verwarrend. Ze keek naar Elena voor haar reactie, want dit was niet echt iets wat je elke dag hoort. Inmiddels al weer de helft vergeten van wat ze had gezegd dronk ze nog wat rum. ''En nu ben ik ook wel nieuwsgierig naar jou verhaal.''