It's a pirate life for me

Onderwerp: It's a pirate life for me ma apr 29, 2013 9:45 am

Everybody wants to go to heaven

BUT NOBODY WANTS TO DIE

|| JAMES ||
"It's a pirate life for me."

De jongen had kramp in zijn spieren omdat hij de hele reis vast had gezeten boven in de masten. Hij had zich veilig boven in gehouden om niet zichtbaar te zijn voor de piraten die op het dek bezig waren. Hij had niet het meest veilige schip uitgekozen om mee te reizen, maar het was het enige schip die naar Tortuga ging. Samuel wist zeker dat hij daar wel weer iemand kon vinden waarmee hij veilig kon reizen. Hij moest alleen maar zien een tijdje bij Engeland vandaan te blijven. Zij zullen zijn gezicht nog niet vergeten zijn. Toen het schip eenmaal aan wal was en de piraten weg waren van het schip kon Samuel eindelijk zijn spieren strekken door uit de masten te klimmen. Zijn laarzen maakte een doffe klap op het hout van de haven van Tortuga. Een glimlach verscheen op zijn gezicht bij het rumoerige geluid dat in de haven al te horen was. Hij liep gewoon de haven binnen zonder zich ergens druk om te maken. Nu kon hij ook eindelijk de leren polsband los maken en in een van de buidels stoppen die hij bij zich droeg. Hij bewoog zijn pols om die de vrijheid te geven die hij een tijd niet had. Het litteken van de brandmerk die hij opgelopen had branden nog zachtjes na, maar was allang niet meer zo erg als eerst. Het was helemaal ontstoken geweest waardoor het een lelijke plek geworden was. Maar de letter P was duidelijk te zien in zijn huid. Zijn andere spieren kwamen eindelijk ook een beetje tot rust waardoor hij gemakkelijker door de straten van Tortuga kon lopen en uiteindelijk sluipen. Hij ging van de ene straat in de anderen, versmolt tussen de dronken piraten als het nodig was en stal hier en daar een buideltje goud om later drank te kunnen kopen. Maar voordat hij dat ging doen volgde hij nog een man. Hij zag er iets anders uit dan de andere mannen die hier rond liepen. Hij zag er veel gemanierder uit. Niet netter, als je alleen naar zijn uiterlijk zou kijken zag hij er uit als elke andere piraat, maar zijn manier van doen viel erg op tussen de ongemanierde piraten die hier rondliepen. "Kom eens hier knul, nog zo jong en schattig. Martha is deze niet iets voor jouw?" Samuel probeerde zich uit de greep los te maken van de vrouw die hem in zijn wang geknepen had en de andere kant op sleurde naar een andere dame. Samuel hoefde maar een korte berekening te maken om te weten dat deze dames van het plezier waren en dat Samuel hier zo snel mogelijk weg moest wezen.
"Het spijt me dames, maar ik denk dat ik deze avond moet over slaan." Samuel boog netjes zoals een echte heer dat deed en was daarna heel snel weg. Ze zeiden nog wat over hoe schattig hij wel niet was en hoe gemanierd hij ook wel niet was. Samuel werd er kotsmisselijk van. Hij was niet schattig en hij wilde ook niet gemanierd zijn.

De man waar hij eerst zo op gefocust had was hij kwijt geraakt en Samuel besloot maar om gewoon een kroeg in te lopen en wat te gaan drinken. Tortuga was een plaats waar altijd gedronken werd. Soms verbaasde het Samuel wel dat Tortuga nog bestond. Ze dronken alleen maar en er werd alleen maar gestolen. Hij wist een beker rum te bemachtigen bij de bar en hij ging aan een van de tafels zitten die nog vrij waren. Hij bekeek de ruimte waar hij zich in begaf en mocht het eens zo waar zijn, dat dezelfde man die hij daarstraks nog gevolgd was ook in de kroeg zitten. Hij twijfelde kort of hij op hem af moest stappen, maar iets in Sam zei dat hij het moest doen. Hij zag er meer gemanierd uit, dus daar moest geld te vinden zijn. Samuel liet zijn beker staan en liep op de man af.
"Goede avond Meneer." Zei Samuel, hij had nu al spijt van zijn woorden. Het klonk veelste netjes en veelste Engels. Straks dachten ze nog dat hij een of andere spion was van Engeland. Zonder ook maar te vragen of hij plaats mocht nemen ging hij gewoon zitten op de stoel tegen over de man. Hij bekeek hem, nam elke detail op van de man. Elk koordje dat aan zijn hemd hing en elk glimmend detail dat geldwaard kon zijn. Hij bedacht al ondertussen hoe hij de man zijn zakken leeg kon roven. Maar dan moest hij wel zeker weten dat hij iets in de zakken had. Hij hield zijn hoofd even schuin en richtte zich daarna weer op de man.
"Hoe maakt u het." Het was niet echt een geïnteresseerde vraag, maar meer iets wat Sam gewoon wilde weten van de man. Toch klonk het niet onvriendelijk, waardoor de man eigenlijk geen keuze had dan alleen antwoord te geven. Dat vond Samuel in elk geval, anders was hij gewoon net zo'n lompe boer als al die andere piraten.

[color:6d6a=969696]THANKS ♥

Onderwerp: Re: It's a pirate life for me di apr 30, 2013 4:59 am

Misschien was hij paranoïde aan het worden maar hij durfde te zweren dat iemand hem aan het volgen was. Niet dat het hem veel uitmaakte, want als het iemand was die problemen zocht dan was James ervan overtuigd dat hij hem of haar wel aan zou kunnen. De meesten hier waren zo dronken als het maar kon zijn, dat maakte het dan ook alleen maar makkelijker om ze te verslaan of hoe je het ook mocht noemen. Zelf had hij ook die tijd gehad, dat hij teveel dronk en dus elk moment van de dag dronken was. Nog steeds had hij het wel eens dat hij iets teveel op had. Teveel om goed te zijn. Vroeger had hij er nooit last van. Hij kon dan wel eens een glaasje drinken, maar dan was het geen rum maar iets van wijn. Rum was gewoon voor piraten, dat was algemeen bekend. Het was niet duur en dus perfect voor hen. Wijn daarin tegen was duurder dan rum en het kwam ook gewoon netter over. Het word haast altijd in een ooi glas geschonken terwijl rum vaak gewoon van de fles werd gedronken. Sinds James op Tortuga terecht was gekomen heeft hij de manieren die hij had gewoon achterwegen gelaten, hij was bijvoorbeeld net zoals al de rest gewoon rum gaan drinken. Al betekende dat niet dat hij al zijn manieren kwijt was want nog steeds waren er genoeg zaken waar je aan kon merken dat hij niet een gewone piraat was. Als je hem al een piraat kon noemen. Uiteindelijk bleef de man toch staan. Nee hij was er zeker van dat iemand hem aan het volgen was. Zijn gevoel werd ook bevestigd toen hij zich omdraaide en nog net kon zien dat één of andere jongen naar hem keek maar haast meteen werd aangesproken door een vrouw. James greep meteen gewoon zijn kans en beende snel weg. Nee hij had geen zin in een gesprek met de zoveelste piraat die zin had in een gesprek. In de hoop dat de jongen hem niet weer zou volgen en hem zou vinden ging hij gewoon één van de vele café's binnen. Net zoals in al de anderen was er veel volk. Bijna elke tafel was wel bezet maar toch wist hij er één te vinden. Hij zette zich neer aan die tafel. Hij zat vrij onderuit gezakt en één arm had hij op de tafel gelegd. Vanuit zijn ooghoeken kon hij een vrouw zien aankomen. Ze had een lange rok aan maar haar boezem viel niet te missen. Ze had een fles vast waar vermoedelijk iets van rum in zat. De fles werd voor James zijn neus neer gezet op de tafel en met een knipoog en een verleidelijke glimlach liep de vrouw weg. Waarschijnlijk verwachte ze dat hij zou volgen maar meer dan een glimlach gaf James haar niet. In plaat daarvan zette hij zich rechter en pakte hij de fles vast. Met zijn arm steunde hij op de tafel om zo wat voorover te buigen. Met zijn andere hand hield hij de fles voor zijn gezicht om hem wat beter te bekijken. Het was dat hij toch niet veel anders te doen had. "Goede avond Meneer." Meteen keek James opzij naar de jongen die naast hem stond. Het was dezelfde als daarstraks. Degene die werd tegengehouden door de vrouwen. "Het moest wel heel belangrijk zijn als je mij tot hier volgt." Zei hij in plaats van de jongen ook te begroeten. Zoals altijd was het Britse accent dat hij had te horen, één van de zaken waar je aan kon merken dat hij zeker niet van hier kwam. Daarvoor klonk het te beleefd. Nog enkel seconde keek hij de jongen aan en vervolgens knikte hij naar één van de stoelen die aan de tafel stonden waar hij aan zat, als teken dat hij kon gaan zitten. Vervolgens richtte hij zijn blik maar weer op de fles die hij veel interessanter vond dan de piraat die naast hem stond. Hij kon de jongen zeker niet ouder schatten dan 20, en toch was hij een piraat, al leek het zo in ieder geval toch. "Hoe maakt u het." Vervolgde de jongen. Het kon aan hem liggen, maar het leek meer op toneel. De manier waarop de jongen sprak paste niet bij hem, je kon bijna zien dat hij het niet gewoon was om zo beleefd te praten. "Kan beter, toch bedankt voor het vragen." Zachte sarcasme was te horen in zijn stem. De fles die hij nog steeds vast had schoof hij naar de jongen toe.

Onderwerp: Re: It's a pirate life for me do mei 02, 2013 8:33 am

Everybody wants to go to heaven

BUT NOBODY WANTS TO DIE

"It's a pirate life for me."

Als nog bleef Samuel zo onopvallend mogelijk blijven doen. Alsof hij niets van de man wilde dan alleen maar aan tafel gaan zitten en vragen hoe het met hem ging. "Het moest wel heel belangrijk zijn als je mij tot hier volgt." Samuel verbaasde zich dat de man het had gezien dat Samuel hem had gevolgd. Waarschijnlijk was hij een stuk slimmer dan dat Sam dacht. Hij glimlachte kort en ging gewoon zitten tegen over de man. Sam hield zijn ogen op de fles die de man overduidelijk veel belangrijker vond dat zijn gesprekspartner. Samuel kon niets vreemds ontdekken aan de fles, waarschijnlijk gewoon een zoals ze die hier gaven.
"Om eerlijk te zijn zocht ik gewoon een tafel in een gezellige kroeg die overduidelijk vol was en ik dacht: Deze man zit alleen, misschien vind hij een gezelschap wel helemaal nog niet zo vervelend." Loog Samuel zonder enige betrekking in zijn gezicht te vinden van zijn leugen. Het liegen ging hem zo goed af dat hij zich soms met de meest stomme leugens weg kon krijgen uit gevaarlijke situaties. Al vroeg hij zich wel af of het op de man zou werken. Hij was slim, veel slimmer dan Sam had ingeschat, maar in deze genie zou ook wel een foutje zitten zoals in elke persoon zat. Sam zou die wel vinden en dan zou hij daar op in spelen. Wel was hij tot de conclusie gekomen dat er weinig te halen viel bij de man. Hij droeg zover hij kon zien geen waardevolle sieraden en die hij kon stelen van de man. Ringen waagde Samuel zich niet aan, die waren veelste voelbaar voor de man, kettingen waren lastig te verwijderen, maar met een kleine precisie was het wel te doen. Maar zover Sam het kon zien droeg hij geen Kettingen, de buideltjes die aan zijn riem hangen waren gemakkelijk mee te nemen, maar waarschijnlijk zou daar maar een paar goudstukken in zitten die wel waardevol waren maar niet waardevol genoeg om te stelen. Waarschijnlijk zou de man het door hebben dat hij die zou stelen en dan zou het zijn kop kosten. Zelfs in Tortuga moest je uitkijken, ze hielden er niet van als er te vaak gestolen werd door dezelfde persoon en Sam had toch wel bij sommige mensen een behoorlijke naam opgebouwd als dief.

"Kan beter, toch bedankt voor het vragen." Samuel liet geen enkele emotie van medelijden zien in zijn gezicht. Het kon hem dan ook vrij weinig schelen dan de man geen fijne dag had, of fijne week of jaar. Hij ving de fles die naar hem toe geschoven werd en ontdekte dat er Rum in zat. Niet echt piraat achtig om een fles Rum zo maar naar een ander te schuiven. Samuel zetten de fles dan ook tegen zijn lippen en nam er een flinke teug uit. Met een zachte klap zetten hij de fles op tafel en veegde zijn mond af met de rug van zijn hand.
"Vervelend te horen, mate." Zei Samuel droogjes. Hij leunde achterover op de stoel en bekeek de man gewoon. Er moest iets zijn wat hij kon mee nemen van de man. Hij begon nu zelfs te twijfelen of hij de juiste man in het oog had. Hij was toch zeker de man die zo vreemd liep. Hij zat nog steeds niet zoals een echte piraat zou zitten. Samuel fronste lichtjes zijn wenkbrauwen.
"Vertel eens." Begon Samuel terwijl hij de fles oppakte van tafel en er geïnteresseerd naar staarde. Gleed met zijn vingertoppen over de fles om elk hoekje en dingetje van de fles te onderzoeken.
"Hoe denk jij over spionnen en leugenaars?" Vroeg Samuel vrij ongeïnteresseerd. Zijn vingers bleven over de fles heen glijden totdat hij een irritant hoekje had gevonden die hij verder probeerde te breken door er aan te gaan zitten frunniken.

[color:544d=969696]THANKS ♥

Onderwerp: Re: It's a pirate life for me do mei 02, 2013 9:15 am

Het was nu niet zo moeilijk om te merken dat iemand je volgde of niet. Je moest enkel weten waar dat je op moest letten en dan kwam het wel goed. Het was zeker ook niet de eerste keer dat iemand besloot om hem te volgen dus James had er ook wel wat ervaring mee. Even was een blik van verbazing te zien in de ogen van de jongen en hij schudde zachtjes zijn hoofd. Als hij nog eens iemand wou achtervolgen moest hij meer een makkelijker doelwit zoeken. "Om eerlijk te zijn zocht ik gewoon een tafel in een gezellige kroeg die overduidelijk vol was en ik dacht: Deze man zit alleen, misschien vind hij een gezelschap wel helemaal nog niet zo vervelend." Zacht lachte hij na de uitspraak van de jongen en ongelovig keek hij hem aan. Nee dat was niet waarom hij hier was, maar hij besloot het spelletje maar gewoon mee te spelen. "Jammer dat je verkeerd gedacht hebt. Ik heb het niet zo voor gezelschap, zeker niet voor dit soort gezelschap." Hij liet zijn blik even over de jongen heen glijden. Hij wist werkelijk niet wat voor iemand het was, er liepen hier ook zoveel verschillende soorten mensen rond en allemaal leken ze wel wat op elkaar. Allemaal zagen ze er niet de verzorgste uit. James rekende zichzelf er ook bij want hij kon nu niet gaan zeggen dat hij er totaal anders uit zag in vergelijking met de rest. Hij had nog steeds zijn oud Commodore uniform aan dat hij niet meer uit gedaan had sinds hij een stap hier op Tortuga had gezet, wat wilde zeggen dat het best veel had meegemaakt. Een schip breuk en dan nog enkele weken ondertussen al hier op Tortuga.

"Vervelend te horen, mate." Maar natuurlijk vond hij het vervelend, dat was helemaal aan zijn uitstraling te zien. Nee het kon de jongen niets schelen en het kon James niets schelen dat het hem niets kon schelen. Hij wou geen medelijden van andere mensen, hij wou gewoon alles in zijn eentje verwerken zonder dat anderen telkens naar hem toe kwamen. Dat was één van de redenen dat hij hier bleef in Tortuga. Hij had altijd gedacht dat iedereen hier te zat was of te achterlijk om zich te komen druk maken met de problemen van anderen. Jammer genoeg leek dat niet volledig waar. Het leek haast alsof James gewoon mensen aan trok op de één of andere manier. "Vertel eens. Hoe denk jij over spionnen en leugenaars?" Fronsend keek James de jongen die voor hem zat aan. wat wou hij nu weer bereiken met die vraag? Het was niet de normaalste vraag die je ging stellen aan een wild vreemde, of zo dacht hij er in ieder geval over. Het was hem al lang opgevallen dat piraten, spionnen, dieven, leugenaars en wat je allemaal nog had er allemaal anders over dachten. Zij leken het de normaalste zaak van de wereld te vinden maar dat was vast omdat zij achteraf de rommel niet moesten opruimen. "Ze horen allemaal stuk voor stuk aan de galg." James keek de jongen aan toen hij zijn antwoord gaf, enkel om zijn reactie te pijlen maar zoals eerder gezien was ook hij goed in het strak houden van zijn gezicht of het niet tonen van een emotie. Het zou hem nu dan ook wel lukken om zijn gezicht in een plooi te houden. "Maar daar heb ik toch niets meer over te zeggen." Ging hij verder en hij nam de fles die hij zonet gegeven had gewoon weer af om zelf een slok te nemen. "Voor wat die vraag?" De fles zette hij weer neer en schoof hij naar voor. Nee hij was hier niet om voor de zoveelste keer dronken te gaan worden.